„Przed użyciem zmasturbuj mózg“ – świat według Michała Przyborowskiego. Recenzja tomiku poezji „Zapomniałem”

 Możliwość zrecenzowania debiutanckiego tomiku poezji „Zapomniałem” Michała Przyborowskiego była ogromną przyjemnością i wielkim dla mnie wyzwaniem. W końcu nie codziennie ma się okazję współpracować z młodym, kreatywnym oraz pełnym pasji młodym człowiekiem, który chce mieć swój znaczny udział w kreowaniu współczesnej kultury.

 

Michał Przyborowski jest autorem tomiku wierszy, które zdobywają w przestrzeni wirtualnej coraz większą popularność. Autor doczekał się nawet wersji papierowej swojej twórczości dzięki jednemu z krakowskich wydawnictw- Miniatura. Dlatego też pominięcie jego twórczości byłoby wielką szkodą dla czytelników, jak również i dla mnie samej.

 

Przyborowski w swojej poezji porusza aktualne problemy dobitnie je ukazując i odzierając z tajemniczości. Ukazuje świat dokładnie taki, jaki jest- jego zdaniem. Nie przebiera również w słowach: „oprócz zaschniętego gówna”, „zimno mi w dupę”, „a gdyby tak mój chuj był zaczarowanym ołówkiem”. Używa do tego licznych metafor, przenośni, gry słów, bazuje na skojarzeniach czytelnika. Używając w swojej poezji wulgaryzmów dobitnie uwypukla swój przekaz, akcentuje swoje uczucia, poglądy i sądy. 

Prowadzi także polemikę pomiędzy sacrum i profanum.

 

 

 

„sacrum profanum

profanum sacrum 

i wszyscy święci

 

wyschnięte brodawki

wołały o mannę z nieba

wytopiony tłuszcz

nawet jajecznicy nie zrobisz

o kolana rytmicznie

'módl się za nami'

(…)”

 

 

 

 

 

W swojej twórczości ukazuje erotykę, a raczej współczesne jej wyuzdanie, brutalizm współczesnego świata, pospolitość.

 

W swoich wywodach jest krytyczny, ale również skłania czytelnika do głębokiej refleksji. Wzbudza również skrajne emocje, ale czy nie taka właśnie powinna być poezja?

 

Nie bez znaczenia są również tytuły samych wierszy, które znacznie przykuwają uwagę czytelnika. Sprawiają, iż chce się je poznać, w nie zagłębić, wysnuć własne wnioski.

 

Z czystym sumieniem mogę polecić twórczość Michała Przyborowskiego, jak dla mnie, jest ona nieprzeciętna.

 

W tomiku poezji „Zapomniałem” możemy znaleźć takie wiersze jak:

komercjalizacja narządów płciowych u jamnika 

szeptem zawstydzeni 

insynuacje i inne zdarzenia losowe 

*** [muchy rozkosznie spacerowały]

po tamtej stronie 

zapomniałem ci przypomnieć, że miałeś pamiętać, żeby zapomnieć

kiedyś byłem romantyczny i wrażliwy, potem dorosłem

romantycy lekkich obyczajów

wyznanie prostej Tutki

spleśniała sperma w słoiczku po cukrze

poranne choroby trawiące pustkę

temperówka

Warszawa skąpana w deszczu

rozbierany poker na gruzach reaktora w Czarnobylu

jak nazwiesz gówno fekaliami to nie zacznie pachnieć fiołkami

***[ lecę w dół]

***[ siedzę na kaloryferze]

***[śnieg]

***[ciemność]

***[ grzyb za grzybem]

***[ myśli tak śliskie]

***[ ktoś krzyczy]

***[ jak krecia ziemia]

***[ czekając bez celu]

***[ było wtedy mroźne popołudnie]

***[ biała niewinność ]

***[a ona]

***[zatrzymana ropa]

***[ szukamy bez rozumu]

***[ mówię żart]

arktyczny powiew

ogłoszenie

papier-rosy

echo zachłysnęło się przy kołysce

Chcąc dojrzeć przyszłość, trzeba cofnąć się do zarodka

(nie)winne grono

Rodion Raskolnikow

mamo, to boli

z prochu powstałeś i w proch się obrócisz

***[ gdy słuchasz serca]

zimne nóżki

***[ wyrzucony na brzeg]

zajrzałem w biust Matce Boskiej

piłem z Jezusem w Kanie

Pan Cogito po godzinach

Pan Cogito na wakacjach

początek wieku XXI

do hamburgera

gry dziecięce

może rzeczywiście jestem smutny ale patrz jaki świat jest piękny

ocalałem przez 18 lat

***[ sława? pieniądze?]

 

 

Wszystkich zainteresowanych zapraszam również na fanpages 

Michała Przyborowskiego:  

https://www.facebook.com/geopoeta